ارائه الگوی ساختاری برای خودکارآمدی، شایستگی و جایگاه استادان بر اساس مدیریت کلاس درس آنان در منطقه یک دانشگاه آزاد اسلامی

هدف عمده این پژوهش، ارائه الگوی ساختاری برای رابطه بین خودکارآمدی، شایستگی ها و جایگاه استادان در منطقه یک دانشگاه آزاد اسلامی با مدیریت کلاسآنان بود. جامعه آماری پژوهش شامل 2181 نفر اعضای هیئت علمی واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی منطقه یک بودند که از بین آنها با روش نمونه گیری تصادفی از نوع خوشه ای طبقه ای تعداد 436 نفر به عنوان اعضای نمونه  انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزارهای اندازه گیری پژوهش شامل پرسشنامه محقق ساخته مدیریت کلاس با 35 عبارت در مقیاس لیکرت و آلفای کرونباخ791/0، پرسشنامه محقق ساخته ارزیابی جایگاه استادان در دانشگاه با 6 عبارت و آلفای کرونباخ 824/0، و پرسشنامه خودکارآمدی معلمان شوارتزر و همکاران (1999)  و پرسشنامه محقق ساخته  سنجش شایستگی های استادان با 13 عبارت و ضریب آلفای کرونباخ 866/0 بود. در این پژوهش برای مشخص کردن سهم عوامل  خودکارآمدی، شایستگی ها و جایگاه استادان بر مدیریت کلاس از  مدل سازی معادلات ساختاری بهره گرفته شد. نتایج نشان دادند که  خودکارآمدی  با ضریب 37/0 و جایگاه استادان با 09/0 و شایستگی های استادان با 24/0 به صورت مستقیم مثبت و معناداری بامدیریت کلاس رابطه دارند. همچنین ارتباط متقابل مثبت و معناداری  بین جایگاه استادان و خودکارآمدی آنان با ضریب 15/0، خودکارآمدی و شایستگی ها 28/0؛ و جایگاه استادان و شایستگی ها  32/0 بود.